مقاله وظیفه مادر و تربیت فرزند در سال های آغاز زندگی

مقاله وظیفه مادر و تربیت فرزند در سال های آغاز زندگی در 16 صفحه ورد قابل ویرایش  

فهرست

موضوع                                                                                                          صفحه

مقدمه

وظایف مادر در دوران جنینی (تغذیه)

غذای مادر و تاثیر آن در جنین

جدول مقایسه احتیاجات غذایی یك فرد بالغ با زن حامله

غذاهایی كه مادر نباید مصرف كند

توصیه‌های عبادی در ایام بارداری

تاثیر شیر در تربیت كودك

اهمیت مادر در تكوین شخصیت كودك

كودكستان جای آغوش مادر را نمی‌گیرد

چند نكته اخلاقی- عبادی در رابطه با «رفتار با كودكان»

نتیجه

فهرست منابع

مقدمه

خوشحالی یا بد حالی، بهروزی یا سیه روزی هر یك از انسان‌ها در گرو «تربیت» است و این مهم به عواملی همچون ساختار فرهنگی خانواده (پدر، مادر، برادر، خواهر، دایی، عمه، خاله، عمو و دیگر بستگان نزدیك سببی و نسبی)، محیط آموزشی، محیط زندگی، محیط كار، حاكمیت سیاسی كشور و كم و كیف تعلیمات بستگی دارد. این عوامل با یكدیگر ارتباط طولی و تكمیلی دارند و در عین حال می‌توانند همدیگر را خنثی  یا تخریب كنند به هر جهت همه این عوامل به نوعی در قبال انسان و تعلیم و تربیت او مسئولند و در این بین، مسئولیت پدر و مادر نسبت به فرزندش، پیشتر و مهمتر از دیگران است. و البته نقش مادران جایگاه مخصوص به خود را دارد چرا كه اخلاق اعضای جامعه، به اخلاق مادران وابسته است. در اثر فعالیت اخلاقی، اجتماعی و فرهنگی مادر، تمدنی انسانی و معنوی یا تصنعی و ماشینی پدید می آید. خشونت‌ها، سبك سری‌ها، لجاجت‌ها  حدود زیادی بستگی به طرز فكر مادر دارد. جامعه بی‌تفاوت یا حساس، تمدنی ویرانگر یا آباد كننده بستگی به افراد دارد كه در دامان مادران رنگ و خوی گرفته‌اند. صلح‌ها و جنگ‌ها غالبا از درون خانواده به ویژه مادران پایه‌گذاری می‌شود.

وظایف مادر در دوران جنینی (تغذیه)

اگر چه پدر و مادر در ساختمان اصلی كودك، سهیم می‌باشند، زیرا تخمك زن و اسپرم مرد باید فرزند را بسازند ولی مادر، از نظر اینكه متجاوز از نه ماه باید جنین را در رحم خود نگاه دارد، به شرایط زندگی جنین مستقیما موثر است. پس سهم و مسئولیت او در ساختمان فرزند سالم بیش از پدر خواهد بود: پدر پس از انجام عمل زناشویی هیچ دخالتی در طرز رشد و نمو جنین ندارد. این مادر است كه باید شرایط خاصی را در این مدت اجرا نماید و در طور زندگانی كند در جنین اثری خواهد داشت نظر به اینكه جنین غذای خود را از طریق مادر دریافت می‌كند باید مادر، شرایط غذایی خود را هماهنگ با احتیاجات رشد جنین نماید.

غذای مادر و تاثیر آن در جنین

تردیدی نیست كه جنین غذای خود را از بدن مادر می‌گیرد و چنانكه در روایات، به این مطلب تصریح شده است.

خداوند در قرآن می‌فرماید:

1- «ما انسان را در رنج آفریدیم یعنی آن چنانكه در شكم مادر به رنج اندر است، او را آفریدیم، غذای جنین از چیزی است كه مادر می‌خورد و می‌آشامد»[1]

2- «وقتی جنین در شكم مادر قرار گرفت صورت او مواجه با پشت مادر است. دست‌های او روی پیشانی، و چانه او روی زانون است به هیبت شخص محزون و اندوهناك پس او مانند اسیری است كه به وسیله رشته‌ای از ناف خود به ناف مادرش مربوط است، و به وسیله آن تا روزی كه برای تولد او معین گشته است از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌های مادر استفاده می‌كند».[2]

بنابراین به اهمیت خوراك مادر پی می‌بریم: غذایی كه مادر می‌خورد به وسیله خون جذب شده و از این راه مورد استفاده بافت‌های مختلف بدن مادر و جنین قرار می‌گیرد. وقتی مواد لازم جهت ساختمان بدن جنین در جریان خون مادر وجود داشت، جنین می‌تواند آنچه برای رشد خود احتیاج دارد به دست آورد . اگر خوراك مادر فاقد مواد ضروری نباشد در این صورت خون، مواد مورد احتیاج بدن را از بافت‌های مادر گرفته، در دسترس او می‌گذارد. و بدیهی است این عمل وقتی صورت می‌گیرد كه مواد مورد بحث، در بدن مادر وجود داشته باشد. بنابراین به خوبی می‌توان فهمید مادر كه اندازه كافی و صحیح نخورد برای او و جنینی كه در رحم دارد چه پیش می‌آید برای توضیح احتیاجات  غذایی یك آبستن و مقایسه آن با احتیاجات یك زن بالغ و عادی جدولی را در اینجا می‌آوریم:

جدول مقایسه‌ای اجتیاجات یك فرد بالغ با زن حامله[3]

فقدان ویتامین مادر ابتدای آبستنی، علاوه بر اینكه باعث كاهش وزن كودك و رشد جنین می‌شود ایجاد ناهنجاری‌های پایدار و خطرناكی می‌كند كاهش مواد ویتامین‌دار را در زمان آبستنی همواره باید مورد دقت قرار داد، زیرا علایم سریری در اعضا هرگز نمی‌تواند وجود آن را آشكار سازد. به هر زن آبستنی باید از ابتدا حاملگی، به طور مرتب ویتامین‌های یاد شده در جدول را تجویز كرد؛ همچنین جبران كمبود مواد غذایی ضروری است.

مادری كه از نظر جسمانی و روانی سالم  و قوی نباشد، و رعایت بهداشت غذایی را بكند، به ندرت ایجاد اطفال ناهنجار خواهد كرد و اگر ناهنجاری هم در كار باشد مربوط به عواملی ارثی است در بدن زنی كه فاقد مواد لازم است، و در خون او این فقدان دیده می‌شود، بیماری او مسلم خواهد بود و اگر غذای لازم و ضروری را نخورد  نه تنها به خوردن زن زیان می‌رساند بلكه جنین نیز از عوارض این زیان مصون نیست. مهمترین غذاهایی كه در برنامه خوراك هر مادری باید دیده شود آنهایی است كه پروتئین و كلسیم و آهن و تمام مواد و ویتامین را دارا باشد. و در بعضی اوقات باید «دید» را نیز علاوه نمود. كلسیم و پروتئین، استخوان و ساختمان بدن را می‌سازد، و آهن خون تهیه می‌كندو ویتامین‌ها برای فعالیت عادی تمام سلول‌های بدن مورد احتیاج است موارد دیگری در غذاهای روزانه ما وجود دارد كه حرارت و قدرت ایجاد می‌كند از قبیل، قند و نشاسته و چربی. اگر مادر، بیش از اندازه چاق شود مواد غذایی راباید به حداقل تقلیل دهد.

نكته مهم دیگر در تغذیه دوران بارداری، رعایت تنوع غذایی است بهترین راه، استفاده از مواد غذایی قابل دسترس در محل وسفره خانواده است. و البته باید توجه داشت كه نیازهای غذایی در این دوران افزایش می‌یابد.

وضع تغذیه مادر در زمان بارداری، حتی در اخلاق و مقدار ضریب هوشی و استعداد كودك تاثیر فراوان دارد، زیرا رشد اعصاب و مغز كودك از غذای مادر است پس هر نوع غذایی جسمی و روحی روی كودك اثر خواهد گذاشت. و همچنین باید به نوع غذا و حلال بودن آن توجه خاصی داشته باشد، زیرا تاثیر بسیار زیادی بر روی اخلاق، رفتار و ایمان كودك می‌گذارد.

نتیجه

با مشاهده بزهكاری در جوانان وجود مشكلات شخصیتی و ناكامی و تنش‌های روحی و افسردگی‌های روز افزون به این نتیجه می‌رسیم كه:

جوانان در دوران طفولیت از امنیت و آرامش خاطر لازم برخوردار نشده: برآورده شدن نیازهای روحی و روانی آنان خود را به مشكلات هیجانی و عاطفی نشان می‌دهد.

بنابراین شایسته است؛ كه مادران كه «تربیت» فرزندان و تكوین شخصیت آنان نقش محوری و اساسی را بر عهده دارند، در این امر خطیر تمامی تلاش و توانایی خود را به كار گیرند، به علاوه نیازهای جسمی به احتیاجات روحی و معنی فرزندان خود نیز به حد كافی توجه كنند و با تعدیل محبت به فرزندان خود، آنان را از لحاظ عاطفی غنی و سرشار كنند؛ تا در جامعه به راحتی در دام شیاطین گرفتار نشده، و اعتماد به نفس و آرامش روحی خود را از دست ندهند، و زندگی خود را به تباهی نكشند.