مقاله مدیریت دانش و مدیریت علمی

دانش، نه داده است و نه اطلاعات، هر چند که به هر دو مربوط بوده و تفاوت آنها لزوما ماهوی نیست و صرفا از نظر مراتب با هم متفاوتند.

سردرگمی درباره مفهوم داده، اطلاعات و دانش - تفاوتها و مفاهیم آنها هزینه های زیادی را بر مبتکران طرحهای فنی تحمیل کرده است و در عین حال نتایج مورد نظر آنان را محقق نکرده است. گاهی، شرکت ها تا پیش از سرمایه گذاری وسیع در زمینه سامانه ای خاص، اصولا به درستی نمی دانند چه می خواهند.

جان استوارت میل اقتصاددان انگلیسی معتقد است که بین افزایش تولید و علم رابطه وجود دارد. فرض وی این بود که دانش مهم ترین عامل ایجاد پویایی اجتماعی - اقتصادی و توسعه ثروت است.

هدف اولیه علم یا محقق، روشن ساختن مسئله ای است که با آن مواجه شده است و هدف غایی او دست یابی به نظریه یا قانون علمی جهان شمول است.

علم در لغت به معنی معرفت و دانش است و به هر نوع آگاهی انسان نسبت به پدیده ها اطلاق می شود. علم دارای دو مفهوم عام و خاص است. مفهوم عام علم، Knowledge به معنی دانستن در مقابل جهل است. این واژه وقتی به کار می رود که انسان نسبت به موضوعی آگاهی پیدا می کند که از قبل این آگاهی را نداشته است. مفهوم خاص علم (Science) به معرفتی اطلاق می شود که با روشهای تجربی اثبات و تایید شده باشد.

کارل پوپر، فیلسوف علم، استدلال کرد که علم از طریق ابطال پذیری داعیه های دانشی خود (که نظریه ها، پیش بینی ها، و حدس ها را در معرض آزمونهای متوالی قرار می دهد.) پیشرفت می کند.

اهمیت دانش مدیریت

مدیریت در عهد قدیم به صورت آزمایش و خطا بوده و اطلاعات سازمان یافته در این مقوله وجود نداشته است و تنها از طریق آثار تاریخی و سخنان متفکران و حاکمان آن روزگار می توان به مباحث مدیریتی پی برد. هرچند مدیریت، از پدیده هایی است که جامعه بشری از آغاز پیدایش، به علت اجتماعی بودن زندگی انسانها با آن روبه رو بوده است.

به طور کلی می توان گفت در طول تاریخ حیات بشری، مدیریت به سه دوره تکامل (پیش نوگرایی، نوگرایی و فرانو گرایی) تقسیم شده است. دوره پیش نوگرایی از نظر زمانی از ده هزار سال قبل از میلاد شروع و تا سال 1450 میلادی ادامه داشته است. از ویژگیهای این دوره غیر علمی بودن فعالیتهای مدیریتی بوده است. دوره نوگرایی، سالهای 1450 تا 1960 است که عمدتا از روش شناسی مبتنی بر عقل و تجربه در فعالیتهای مدیریتی استفاده می شد و دانشمندان مدیریت به دنبال قانونمندی و جهان شمول کردن نظریه های خود بودند. در عصر فرا نوگرایی (پست مدرنیسم) دانشمندان به دنبال اجرای روشهای علمی در مدیریت بوده اند (هرچند این حرکت تا حدودی در دوره قبل صورت پذیرفته بود) اما نظریه های گذشته دارای کمال نبود. این دوره از دهه 1960 شروع شده است ( در برخی از متون اشاره شده است که پایان دهه شصت و آغاز دهه هفتاد میلادی نقطه ظهور پست مدرنیسم است). این پدیده یکی از مهمترین جنبش های قرن بیستم محسوب می شود. محور قرار گرفتن دانش، جزء ویژگیهای این جامعه است و اهمیت علمی شدن سازمانها و به عبارتی ظهور سازمانهای دانش مدار و کارکنان و مدیران دانشی از پدیده های این عصر است. بنابر این استفاده از روشهای تحقیق مبتنی بر دانش در جهت تحقق اهداف جامعه فرا نوگرا و تکامل آن و کمک به مدیران برای شناسایی مشکلات سازمانی و و بهبود آن بسیار موثر بوده است.

نقش ها و مهارت های مدیریت دانش

میشل دِمونتان michel de montain : با دانش دیگران می توانیم صاحب دانش شویم، ولی با عقل دیگران نمی توانیم عاقل شویم.

به منظور پاگرفتن مدیریت دانش، سازمان ها باید مجموعه ای از وظایف و مهارت ها را در زمینه دریافت، توزیع و استفاده از دانش ایجاد کنند. وظایف راهبردی و رهیافتی زیادی برای تحقق یافتن وجود دارد و این فرض که شرکت به راحتی می تواند فعالیت های مدیریت دانش خود را در صدر بقیه رهیافت ها قرار دهد، فرضی غیرواقعی به نظر می رسد. همان گونه که می دانیم، تنها انسان ها ارزش افزودهای را می آفرینند که داده ها و اطلاعات را به دانش تبدیل می کند. موفق ترین سازمان ها، آن هایی هستند که مدیریت دانش را به جزئی از کار کارکنان خود تبدیل کرده اند. البته معمولا مدیریت دانشاز طریق انجام وظیفه تمام وقت تعدادی از کارکنان ستادی دانش کار، می تواند به پدیده ای فراگیر تبدیل شود....